Mianem technologii bezwykopowych określa się wszelkiego typu przedsięwzięcia, które – jak wskazuje definicja – nie wymagają robót gruntowych. Trzeba jednakże mieć na uwadze, że nawet w przypadku tego rodzaju działań zdarza się, iż wykopy są pożądane podczas robót niektórych rodzajów – nawet w takiej sytuacji techniki bezwykopowe ciągle łączą się aczkolwiek ze istotnym uszczupleniem ich ilości.
Wykorzystanie technologii bezwykopowych ma cały łańcuch korzyści. Dzięki przeprowadzanym w ten sposób pracom liczba jezdni, które trzeba poddać rozbiórce, po czym znowu ułożyć, maleje. Na ryzyko zniszczenia nie są narażone sąsiadujące z terenem realizowania prac domy bądź rośliny. Zawęża się również niebezpieczeństwo zniszczenia kabli lub sieci o przeróżnym charakterze. Mieszkańców nie naraża się natomiast na objazdy. Procedury bezwykopowe są zatem działaniami o zdecydowanie bardziej przyjaznym dla każdej ze stron charakterze.
Jedną z rozpowszechnionych technik technologii bezwykopowych jest tzw. przewiert sterowany. Jej bazę stanowi stworzenie pojedynczego prześwitu (tzw. pilotażowego), późniejszym uzyskaniu jego właściwej średnicy poprzez rozwiercenie, a w dalszej sekwencji – wciągnięciu zaprojektowanej konstrukcji przewodowej, osłonowej lub przewodu. Zdalne operowanie odwiertem przeprowadza się dzięki dostosowanej do tego głowicy drążącej. Wewnątrz niej umiejscowiona została sonda, która umożliwia kontrolę i potencjalne poprawki w obszarze przebiegu drogi przewiertu. W przypadku, jeżeli na ścieżce, podczas prac, napotkalibyśmy jakiekolwiek przeciwności – istnieje opcja ich ominięcia. Robi się to poprzez ustanowienie nowej głębokości wiercenia, modyfikację jego kursu lub jedno i drugie.
Wśród modeli działalności, które można realizować z zastosowaniem metody przewiertu sterowanego, znajdują się m. in.: budowa kanalizacji różnorodnego rodzaju (grawitacyjnej, podciśnieniowej, tłocznej), tworzenie wodociągów, przewierty w skałach, wymiana instalacji podziemnych.