Dużym zainteresowaniem tradycjonalistek cieszą się wiązanki opływowe, a w szczególności typowy biedermeier wyróżniający się tym, że ma obrys geometrycznej półkuli. Ten wariant kompozycji może być wytwarzany w tak zwanym mikrofonie florystycznym napełnionym gąbką albo z użyciem naturalnych łodyg. Doszlifowanie produktu może stanowić dekoracyjny dysk, który nada wiązance nowoczesnego charakteru. Do tego materiałowa kryza, dla uzyskania tradycyjnego stylu, obwód z liści jednorodnych lub łączonych lub okółek z drobnych kwiatków, pędów, gałązek. To właśnie wszystko sprawi, iż wiązanka prezentować się będzie niezmiernie naturalnie. Koncepcją wywodzącą się od wiązanki okrągłej jest kamelia, nazywana tak ze względu na podobieństwo do kwiatu kamelii, i niejednokrotnie wykonana ze spiętych płatków róż czy lilii. Jest także glamelia, inaczej wiązanka zrobiona ze spojonych płatków mieczyka. Kamelię albo glamelię, floryści wszyscy wykańczają w niezmiernie zbliżony sposób jak regularne kompozycje okrągłe. Kolejną, dalece bardziej nowatorską kompozycją kompozycji kolistej, jest struktura przywodząca na myśl kulę. Taką konstrukcję, panna młoda może trzymać za rączkę albo pętelkę zrobioną ze wstążki. Istnieje jeszcze możliwość ewentualnie przewiesić tasiemkę przez nadgarstek bądź też kulę, ulokować wprost na dłoni. Inną kompozycją trzymaną na dłoni albo przewieszoną przez przedramię jest wianek. Floryści tworząc taką aranżację wykorzystują oczywiście pędy ewentualnie nawlekają kwiatki na druty. Niezwykle często spotykaną kompozycję ślubną stanowi berło. Jest to koncepcja stworzona na podobieństwo królewskiego insygnia. Berło posiada wydłużoną rączkę i minimalną ozdobę kwiatową. Inną wersję kompozycji stanowią formy opadające, które w dialekcie florystów przywodzą na myśl odwróconą kroplę.