Toksyna botulinowa jest bardzo pożytecznym środkiem terapeutycznym w leczeniu stanów związanych z przesadnym skurczem mięśni. Ma ona też nadzwyczaj obszerne zastosowanie w pozostałych stanach chorobowych i kosmetologii estetycznej. Ustalono jeszcze znaczne spłycenie zmarszczek twarzy po miejscowym podaniu toksyny. Toksyna botulinowa jest jedną z najpotężniejszych zbadanych trucizn. Jest wytwarzana przez bakterie o nazwie Clostridium botulinum. Znanych jest 7 rodzajów toksyny do tego bardzo różnych, opisanych literami od A do G. Kliniczne oraz kosmetyczne wykorzystanie ma przede wszystkim toksyna A. Botulina powoduje również odwracalne porażenie mięśni. Proces jej funkcjonowania polega na ograniczaniu uwalniania acetylocholiny z zakończeń nerwowych. Oddziaływanie dotyczy zwłaszcza synapsy nerwowo-mięśniowej. Można jeszcze hamować wydzielanie acetylocholiny na następnych synapsach, na przykład w systemie autonomicznym. Zespół funkcjonowania toksyny botulinowej prowadzący do powstrzymania uwolnienia acetylocholiny do strefy synaptycznej nie jest dokładnie jasny. Następstwem działania całego mechanizmu jest odrętwienie i zanik mięśnia. W czasie 7-10 dni po dostarczeniu botuliny zaczyna się proces przywracania zakończenia nerwowego. W konsekwencji po paru miesiącach dochodzi do odnowienia stanu sprzed zabiegu. Początkowo trucizna botulinowa była stosowana w medycynie do leczenia zeza, ogniskowej dystonii, połowiczego kurczu twarzy, stwardnieniu rozsianym, spastyczności poudarowej, mózgowym porażeniu dziecięcym. Ponieważ toksyna powoduje zmniejszenie skurczy mięśniowych, stosuje się ją wszędzie tam, gdzie mięśnie nieproporcjonalnie się kurczą. Współcześnie botulina znalazła wykorzystanie w łagodzeniu napięciowych bólów głowy, zgrzytaniu zębami, uporczywych bólów krzyża i nadmiernym poceniu się.