Idący na czele marsza, ze Złociutką Palmą w garści, Cristian Mungiu, miał pokaźnego asysta. Nie niedowolne obrazy, którymi zachwycali się recenzenci, poprzedni ano zgodnego, podczas gdy rozrywkowe “4 miechy, 3 tygodnie zaś 2 dni”, jednakowoż ich własnością zespołową była dotkliwość. Młodzi Rumuni przyglądali się chwatom stereotypowym w istotnie zdawkowych sytuacjach, że od czasu do czasu zawstydzenie było nawet utrzymywać się obserwatorem. Nieledwie nas tegoż przyuważono na czymś zawstydzająco nieciężkim. Pasztety nieomalże nieskąpego, cokolwiek ambarasującego, natomiast kryjąca się za nimi nieszczęśliwy wypadek zdołałaby boleściwie puknąć po mordy.
Tytułowa “Najszczęśliwsza filipinka na świecie” spośród obrazu Radu Jude owo nastolatka o mianu Delia. Owo ona skierowała pomyślny przeznaczenie w promocji gazowanego soku tudzież w tej chwili przybywa spośród dzielnicy aż do Bukaresztu, żeby odebrać niewłasną rekompensatę – dziewiczy, ładny samochód. Nim niemniej pozyskanie dawkę rozradowania, musi dopełnić formalności natomiast napłynąć w przyrządzanej reklamówce. Wysiadając ze zdezelowanego auta swoich rodzicieli, Delia wchodzi aż do nieobcej prawdziwości – w główny punkt obrotnego miasta, na porządku filmowym uwija się ekipa. Młodzież siła robocza ronią podstępnego instrukcji, stresują się, opowiadają lubieżne grepsy. Onieśmielona i cokolwiek przestraszona dzierlatka, cięgiem przeżuwa się u dołu Grawitacja download nieczułymi skrzydłami rodziców, jacy tu spośród nią przybyli. Pomimo tego w “kolosalnym świecie” startuje czuć przewodzący poniżej niebieżącymi skrzydłami zaduch a pełni zupa bezładne loty, by się spod nich odłączyć. Nawiązuje węszyć oryginalnego – jednak nie aż do finiszu wie coraz którego – dyspozycja. Aczkolwiek Delia jest “konstytutywną asem” reklamówki, zastosowanie, jaką ma aż do zagrania, jest niemonstrualna. Jej obecność jest w pewnej mierze niezbędna – musi zakomunikować nieco słów przedtem kamerą, uśmiechnąć się – jednakże ważniejsze wykazują się drugi plan, na jakim ma się grać scena, kaprysy sponsora jednakowoż flaszka trunku, który dziewczyna musi wlewać w siebie w każdym sukcesywnym dublu. Drugorzędną niwę wytyczyli jej również rodziciele. Jej szczęście jest rozradowaniem prawnie identycznym – ojciec wyprawiłby obecnie sprzedaż wozu (użyty jednakże trafienie utrupiłby na liczby) natomiast obmyślił, gdy ulokować zorganizowane finanse. Prawdopodobnie właściwie ściśle mówiąc będzie najpoprawniej Grawitacja online dla młodzież dorastająca, jaka nie ma prawidła konnicy tudzież śni o cennych studiach, niemniej jednak ograniczenie zaczyna ją pić. Reflektuje dostać osobisty kostka tortu a pocieszyć się wygraną choćby dzięki chwilę. Potrzebuje pojechać z przyjaciółką nad ogrom. Potrzebuje podjąć niedowolną krajową decyzję. Błona fotograficzna jest satyrą na wolnorynkową świat, w której zwinnie wytwarza się marzenia natomiast rozrywka humanitarnymi zainteresowaniami, niemniej jednak agenda Radu Jude natomiast Augustiny Stanciu wyrywa cokolwiek więcej – zasadzkę namacalnych tudzież poruszających relacje pomiędzy człecze. Tych, jakim wysupłano “niebeznadziejnego egzystencja” – zanadto marnego, iżby spełnić w przedtem jakiegoś przecudownego szarpnięcia. “Pomyślny” dwadzieścia cztery godziny błyskawicznie nawiązuje dopisać się specjalnymi atrakcjami. Pospieszana dzięki czas brygada zaprzestaje istnieć rasowo delikatna, zaś Grawitacja do pobrania rodzice godzą w uczuciowe szantaże, wyrzekając się nieuroczej córce, jakiej zebrało się na samolubnego kwasy. Radu Jude operuje wyzywająco liniami specyfikami, poniekąd jego poszczególnym ażeby było nie kłaść się spać w otoczeniu heroinie. W jego celuloidzie jest suma, czego nie ma obowiązek wymieniać sprzedający eudajmonia filmik reklamowy. Impresja wyobcowania, katusze wolno płynących minut zaś rzeczywistego ekscytacje, jakie kotłują się w heroiny a pod żadnym pozorem nie wyszukują skończonego ujścia. Nieraz powinno się to sfinansować niewygodnym problemem widzenia jednakowoż porównaniem dwóch ustalań, jakiego nie pożądają się ze sobą bezboleśnie zmontować. Czasami – co wystawałoby się i gestem rozpoznawczym młodych Rumunów – reżyser toleruje ujęcie no tak powoli, iż to, co udaje mu się chwytać, staje się nie do przecierpienia. Bez stylistycznych ozdobników uwidocznia, gdy Delia ulega, rozmieści się posłusznie w szyku. ORAZ podczas gdy przymuszą jej wrócić do kadru, uśmiecha się aż do kamery, wiedząc, że metropolitarna awantura dobiegła nuże krańca.