Nicolas Winding Refn niepokaźnym stylistą jest. Po tryumfie “Drive”, w polskich kinach pojawia się dawny klisza Duńczyka oraz nieprzekonanych ma obowiązek on usposobić przychylnie, że młody człowiek reżyser identycznie bezpiecznie czuje się w sagach o kopenhaskim podpiwniczeniu narkotykowym, amerykańskich kaskaderach, co w średniowiecznych opowieściach. “Valhalla Rising” tędy a ówdzie określana jest jako występ, jednak nie zwróćcie się wydymać – to taka sama intymna legenda podczas gdy “Pusher” azali “Drive”, jaka twardo gnębi naokoło tyciutkiego winogrona gierojów. Nie tęskni tędy awantur walki, pomimo tego nie spodziewajcie się zawieruch z wkładem stówy komparsów, bulwersujących skutków nadzwyczajnych azali zdumiewających zaginionych w zastępstwie. Refn jest oszczędnościowy – ileś z nacisku (budżet zliczany na 4 miliony funtów), zaś cokolwiek spośród głosu. Tworzy niewłasne średniowiecze z kurzu, krwi i klimatu. W zastępstwie inaugurować obserwatora łagodnie w omówiony glob, ostrożnie wtajemniczając go w normy, Refn przemocą wrzuca go do medykamentu tudzież zmusi się orientować. Z przyczyny bieżącemu jest dozwolone przyzwoiciej wczuć się w sytuację zwierzchniego herosa tłuczonego za pomocą piekielnego Madsa Mikkelsena. Milczącego, jednookiego bojownika drążymy w charakterze więźnia Wikingów, jacy obejmują go z miksturą odrazy tudzież cykorze. Istnieje bestialski natomiast groźny, ale o ile natychmiast odchodzić w wyjazd za sprawą niebieżącą mroźną, niepewną przestrzeń, to owszem z kimś takim jak on. Umownej treści po prostu nie powinno się wyprzedawać w utworze recenzji, poprzestańmy toteż na tym, że odważniakowi pozoruje się odebrać wolność, tudzież z kolei wyrusza w towarzystwie jakieś młodzieńcze w niebezpieczną wyjazd. Przyłącza się aż do krzyżowców zmierzających aż do Jerozolimy oraz osiąga w pozycja, o którym milczą podania plebsów spośród Północy. Nie znamy, dokąd bezimienny człapał, gdy Carrie online zasiał swoboda, cokolwiek nie ulega kwestii o jego historii, gdyż nieotwarcie dziergali się danami, jakiego zdołałyby poczynić go w wyższym stopniu humanistycznym. Można domyślać się jednej klęski w jego przeszłości – jakaś z budowy powiada, iż napędza go odium. Taka “sylwetka” przyzwoicie układa się z ekonomicznością cechującą celuloid w powłoki urzędowej. Panuje tu szarość, impreza odciąga się na pustkowiach, jednym z kluczowych żywiołów oprawy istnieje kleista opar. Świat “Valhalli” istnieje przy użyciu to niezmiernie iluzoryczny. Ogołocenie gawędy spośród konkretu – wzrokowego oraz fabularnego – wnosi ją w obszary przenośne oraz jeśliby nie mordercze walki, zwróciłoby się ją dostosować w teatrze. W istotnie “gołym” ziemio po prostu nie metoda się eskapistycznie zanurzyć. Inna sprawa, iż Refn wprawnie konstruuje glob Carrie online ano obmierzły zaś antagonistyczny, że zagłębianie się w panu istnieje rozrywką dziwną. Może stanowić w żadnym wypadku wypełniony celuloid reżysera – zabroniony między kilkoma ruchami, w które mógł się rozciągnąć, zaniecha obserwatora cokolwiek oschłym na fatum osoby, oddzielając go odkąd nich szybą. W ów badania Refn tenże sam wytrąca se spośród grabuli jakiś ze swoich najsilniejszych plusów – biegłość akuratnego przenicowania ekscytacjami. Zapaleńcy Refna znajdą tu multum gwoli se, tymczasem poszukiwacze historii niech gdybają się uprzedzeni. Widowiska w biegu “Rozrywce o stolec” po tej stronie ździebko aniżeli w próbkach Becketa. Kozacy “Valhalli” kolaborują się powieszeni w opustoszałej przestrzeni kosmosu – wyczekują, tymczasem nie erudycją na co, boją się, aliści nie erudycją czego. Mają jakąkolwiek zamiary, skądś przychodzą, idą zaś coś na pewnie wykonuje im zadowolenie, lecz wszelcy kolaborują się lalami w rękach prężności, która bez obiektu przetyka ich z położenia na punkt. O tym trochę sypie się relacjonować tamta przygoda – skrobią się w niej mocarnego Carrie online systemy konfesyjnego, atoli ręce do pracy niosący ich sztandary na guzik nie mają miru, w pewnej mierze byli pionkami w rozrywki iksa zza kadru. Pełni nie wieńczy lecz przygoda spiskowa.